ارگانیسم هایی که به درمان دیابت نوع دو یاری می نمایند - سافاری رو

به گزارش خبرنگاران از ایسنا،پژوهشگران دانشگاه ایالتی اورگن (OSU) در آنالیز جدیدی دریافته اند که تعدادی از ارگانیسم های میکروبیوم روده، در ابتلا به دیابت نوع دو، نقش اساسی دارند و راه را برای ارائه درمان های احتمالی یک بیماری جدی متابولیک هموار می نمایند.

آندری مورگان، استادیار علوم دارویی دانشگاه ایالتی اورگن گفت: دیابت نوع دو در حقیقت، یک بیماری همه گیر جهانی است و انتظار می رود که تعداد افراد مبتلا به این بیماری در دهه آینده رو به افزایش بگذارد. یکی از عوامل اصلی بروز این بیماری، پیروی از رژیم غذایی موسوم به رژیم غذایی غربی (western diet) سرشار از چربی های اشباع شده و قندهای تصفیه شده است اما باکتری های روده نیز نقش مهمی در تعدیل اثرات رژیم غذایی بر عهده دارند.

دیابت نوع دو که پیشتر با عنوان دیابت بزرگسالان شناخته می شد، یک بیماری مزمن است که بر نحوه سوخت و ساز گلوکز بدن تاثیر می گذارد. این موضوع برای بعضی از بیماران بدان معناست که بدن آنها در برابر اثر انسولین، مقاومت می نماید. سایر بیماران، انسولین کافی را برای حفظ سطح طبیعی گلوکز فراوری نمی نمایند.

در هر صورت، قند در جریان خون جمع می گردد و در صورت عدم درمان، به بعضی از اندام های اصلی آسیب می رساند، به ناتوانی فرد می انجامد و یا زندگی او را تهدید می نماید. یکی از عوامل اصلی خطر ابتلا به دیابت نوع دو، داشتن اضافه وزن است که اغلب در اثر پیروی از یک رژیم غذایی بد و فعالیت بدنی کم پیش می آید.

میکروبیوم روده انسان، بیش از 10 تریلیون سلول میکروبی از حدود 1000 گونه متفاوت باکتری را شامل می گردد. ناتراز شدن همزیستی (Dysbiosis) در میکروبیوم، معمولا با اثرات مخربی بر سلامت فرد همراه است.

ناتالیا شولژنکو از پژوهشگران این پروژه گفت: بعضی از پژوهش ها نشان می دهند که ناتراز شدن همزیستی، ناشی از تغییرات پیچیده ای است که از تعامل میان صدها میکروب متفاوت پیش می آیند. در هر حال، پژوهش ما و سایر پژوهش ها نشان می دهند اعضای یک جامعه میکروبی که توسط رژیم غذایی تغییر یافته اند، ممکن است تاثیر مهمی بر میزبان داشته باشند.

شولژنکو و مورگان، از یک روش جدید داده محور موسوم به تحلیل شبکه ترنس کینگدام استفاده کردند تا تعاملات میکروب میزبان تحت تاثیر رژیم غذایی غربی را مورد آنالیز قرار دهند. این روش به آنها امکان داد تا به آنالیز این موضوع بپردازند که آیا اعضای میکروبتا، در تغییرات متابولیکی رژیم غذایی میزبان نقش دارند یا خیر.

مورگان گفت: این تجزیه و تحلیل، میکروب های خاصی را نشان داد که به صورت بالقوه بر نحوه سوخت و ساز گلوکز و چربی اثر می گذارند. نکته مهم تر این که این تجزیه و تحلیل به ما امکان داد تا آنالیز کنیم که این اثرات برای میزبان مضر هستند یا مفید. ما ارتباطی میان این میکروب ها و چاقی پیدا کردیم.

پژوهشگران، چهار واحد طبقه بندی عملیاتی (OTUs) را شناسایی کردند که به نظر می رسید بر سوخت و ساز گلوکز اثر می گذارند. واحد طبقه بندی عملیاتی، وسیله ای برای دسته بندی باکتری ها براساس شباهت توالی ژنی است.

واحدهای طبقه بندی عملیاتی شناسایی شده، با چهار گونه باکتریایی شامل:

Lactobacillus johnsonii ،Lactobacillus gasseri ،Romboutsia ilealis و Ruminococcus gnavus مطابقت داشتند.

شولژنکو گفت: دو میکروب نخست، بهبوددهنده بالقوه برای متابولیسم گلوکز و دو مورد دیگر بدترنماینده های بالقوه در نظر گرفته می شوند. این دسته بندی نشان می دهد که انواع جداگانه میکروب ها یا فعل و انفعالات آنها، بازیگران اصلی در دیابت نوع دو به شمار می فرایند.

پژوهشگران، موش ها را با رژیمی معادل رژیم غذایی غربی آزمایش کردند و سپس مکمل های شامل میکروب های بهترنماینده و بدترنماینده را به آنها دادند.

لاکتوباسیلی(Lactobacilli)، سلامتی میتوکندری را در کبد افزایش داد و بهبودی هایی در سوخت و ساز گلوکز و لیپیدها پدید آورد. موش هایی که لاکتوباسیلی را دریافت کردند، شاخص توده چربی کمتری نسبت به موش هایی داشتند که از رژیم غذایی غربی پیروی نموده بودند.

پژوهشگران با آنالیز نتایج به دست آمده از آزمایش موش ها و مقایسه آنها با داده های پژوهش های پیشین انسانی، ارتباطاتی را میان شاخص توده بدنی انسان و فراوانی چهار گروه باکتری یافتند. فراوانی بهترنماینده ها به معنای شاخص توده بدنی بهتر و فراوانی بدترنماینده ها به معنای شاخص توده بدنی با سلامت کمتر بود.

شولژنکو گفت: ما دریافتیم که باکتری Romboutsia ilealis، در 80 درصد بیماران دارای اضافه وزن وجود دارد و این موضوع نشان می دهد که شاید این میکروب در افراد دارای اضافه وزن، شایع باشد.

مشاهدات ما به طور کلی، از آنچه در موش های تغذیه شده با رژیم غذایی غربی مشاهده کردیم، پشتیبانی می نمایند. ما در آنالیز همه متابولیت ها، مواردی یافتیم که بخش بزرگی از اثرات پروبیوتیک ناشی از درمان های لاکتوباسیلی را شرح می دهند.

مورگان افزود: پژوهش ما، رشته های بالقوه پروبیوتیک را برای درمان دیابت نوع دو و اضافه وزن نشان می دهد و بینش هایی را در خصوص مکانیسم های عملکرد آنها ارائه می نماید. این به معنای فرصتی برای توسعه درمان های هدفمند است؛ نه کوشش برای بازیابی میکروبتای سالم.