عظیم ترین راهپیمایی جهانی معترضان به تغییرات اقلیمی برگزار گردید - سافاری رو

از زمان شروع اعتصاب مدارس در اعتراض به تغییرات اقلیمی در سال گذشته، برای اولین بار نوجوانان از عظیمسالان خواستند که در این حرکت اعتراضی به آن ها ملحق شوند و آن ها دست رد به سینه این نوجوانان نزدند. اتحادیه های صنفی حمایت خود از این اقدام را نشان دادند، کارمندان برای حضور در راهپیمایی، محل کارشان را ترک کردند، پزشکان و پرستاران به این حرکت پیوستند و کارگران شرکت هایی مثل آمازون، گوگل و فیسبوک نیز در این راهپیمایی شرکت کردند.

این حرکت اعتراضی در حدود 185 کشور برگزار گردید، هرچند شرکت نمایندگان اغلب اهداف فردی خود را داشتند؛ نظیر اعتراض به افزایش سطح آب دریا در جزایر سلیمان تا زباله های سمی در آفریقای جنوبی، زباله های پلاستیکی و آلودگی هوا در هند و گسترش معادن زغال سنگ در استرالیا. با این حال، همه آن ها یک هدف مشترک داشتند و خواهان اقدام فوری برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و تثبیت آب وهوا بودند. در آستانه اجلاس اقلیمی سازمان ملل متحد که به درخواست آنتونیو گوترش، دبیرکل این سازمان، برپا می گردد، این تظاهرات ها انجام شد تا با فشار بر کشورهای جهان از آن ها بخواهند طبق توافق نامه 2015 پاریس، برای محدودکردن افزایش دما به 1.5 درجه سانتی گراد، اقدامات عاجلانه تری اتخاذ نمایند.

با وجود هشدارهای هیئت بین دولتی تغییر اقلیم از سازمان ملل مبنی بر اینکه فقط حدود یک دهه برای کاهش فراوری گازهای گلخانه ای و تثبیت آب وهوا وقت باقی مانده است، سال گذشته انتشار کربن رکورد بالایی زد.

روز دوشنبه نشست اصلی سازمان ملل برای بحران اقلیمی برگزار می گردد و با اینکه دونالد ترامپ در مقر این سازمان حضور خواهد داشت، اما به جای شرکت در آن، میخواهد در نشست آزادی مذاهب شرکت کند، اقدامی که از نظر عده زیادی یک جور بی اعتنایی به حساب می آید. در راهپیمایی روز آدینه (29 شهریور)، عدم حضور رهبران سیاسی مهم جهان درخورتوجه بود. در عوض مردم جهان در این روز درخواست های خود را مطرح کردند که موضوعاتی نظیر ممنوعیت استخراج معادن جدید در کشورهایی مانند آفریقای جنوبی و استرالیا تا یک توافق جدید سبز در انگلیس و آمریکا و بهبود کیفیت هوا و درختان بیشتر در کشورهایی مثل هند را در بر می گرفت. آویناس چانچال، از معترضان جوان دهلی، گفت:

ما اینجا هستیم تا حق مان برای زندگی کردن، نفس کشیدن و وجودداشتن را پس بگیریم که همگی به واسطه یک سیستم سیاست گذاری ناکارآمد از ما گرفته شده است؛ سیستمی که به جای استانداردهای زیست محیطی، احترام و ارزش بیشتری برای فعالیت های تجاری و صنعتی قائل است.

آسیا - اقیانوسیه

تظاهرات روز آدینه در جزایر اقیانوس آرام نیز برپا شد، جایی که شهفرایندانش از کشورهای ثروتمندتر خواستند تا اقدامات بیشتری برای مقابله با افزایش سطح آب دریا انجام دهند. مردم این خطه از جهان با حضور در اجراهای شعر، تجمع سکوت، رویدادهای ورزشی و بحث ها، اعتراض خود را به تغییرات اقلیمی نشان دادند. دانش آموزان نیز ضمن راهپیمایی در کریباتی فریاد می زدند:

ما در حال غرق شدن نیستیم، بلکه در حال مبارزه هستیم.

این تظاهرات در سراسر استرالیا نیز برگزار گردید، جایی که بیش از 300 هزار نفر به خیابان ها آمدند. وزیر دارایی استرالیا روز پنجشنبه گفته بود که دانش آموزان به جای حضور در تظاهرات، باید به کلاس درس بفرایند. دانیل پورپیلیاسانا، یک دانش آموز دبیرستانی اهل سیدنی به او پاسخ داده بود:

رهبران سراسر جهان به ما دانش آموزان می گویند که باید سر کلاس درس حاضر شویم. دوست دارم روزی را ببینم که آن ها حداقل یک بار به مجلس بفرایند و کارشان را انجام دهند.

در توکیو، صدها نفر از دانش آموزان و فعالان محیط زیست در منطقه تجاری و خرید شیبویا راهپیمایی کردند و فریاد زدند: عدالت اقلیمی! در عین ِ حال که پلاکاردهایی از مقوا داشتند که روی آن ها نوشته شده بود: زمین را نجات دهید، زمین در حال سوختن است و زندگی سبز داشته باشیم. راهپیمایی های کوچک تری در چندین شهر اطراف ژاپن از جمله کیوتو نیز برگزار گردید.

در چین که خود عظیم ترین منبع فراوری انتشار گازهای گلخانه ای جهان است، هیچ کس حق راهپیمایی نداشت. با این حال، ژنگ شیاوون از شبکه اقدام تغییرات اقلیمی جوانان چینی، گفته بود که چینی ها روش های خود را برای مقابله با این موضوع دارند و به آن اهمیت می دهند. با این حال، مردم تایوان از دانش آموزان مدرسه ای تا دانشگاهی در پایتخت این کشور، تایپه، جمع شدند و دادخواستی به راه انداختند که از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آینده می خواست، سیاست های واضحی برای کاهش خطرات تغییرات اقلیمی ارائه نمایند.

در تایلند، صدها جوان و نوجوان بیرون وزارت محیط زیست این کشور در بانکوک تجمع کردند و مثل مرده ها روی زمین خوابیدند. یک نوجوان دوازده ساله به نام رالین لیلی ساتیدتاناسارن که به خاطر کارزارش علیه استفاده از کیسه های پلاستیکی در تایلند، به او لقب گرتای تایلند داده اند، نیز گفت:

ما آینده هستیم و لیاقت بهترین از این را داریم.

در دهلی، پایتخت هند، جایی که آلودگی هوای خفه نماینده هدف اصلی تظاهرات بود، یک جوان 18 ساله گفت، این فقرا هستند که بیشترین آسیب را می بینند، ثروتمندان وضع خوبی دارند و می توانند از تهویه هوا و خودروهای شخصی استفاده نمایند.

در کابل، پایتخت افغانستان نیز حدود 100 نفر جوان به همراه تعدادی زن در این تظاهرات شرکت داشتند، در حالی که بنرهایی با مضمون آدینه های آینده را حمل می کردند و یک نفربر زرهی برای محافظت از آن ها فرستاده شده بود.

آفریقا

در نایروبی، پایتخت کنیا، بعضی تظاهرات نمایندگان کلاه ها و لباس هایی پوشیده بودند که از جنس بطری های پلاستیکی بود تا با این کار خطرات زباله های پلاستیکی برای مردم کشورهای در حال توسعه را نشان دهند.

تظاهرات در شهرهای مختلف نیجریه نظیر لاگوس نیز جریان داشت که اغلب با مقادیر چشمگیر زباله های سمی از جمله هزاران تن زباله الکتریکی اتحادیه اروپا دست وپنجه نرم می نماید.

جمعیت کم اما پر سروصدایی در منطقه تجاری سندتون ژوهانسبورگ، درست بیرون دفاتر شرکت ساسول تظاهرات کردند. یکی از شرکت نمایندگان، نوجوان 16 ساله ای بود که می گفت:

در حال حاضر، آینده روشنی پیش رو نداریم. علاوه بر کمبود غذا، با مشکلاتی مثل خشکسالی، سیل و فجایع طبیعی روبرو خواهیم شد. شرکت ساسول بدون هیچ دردسری در حال سرقت آینده ما است.

اروپا

تظاهرات علیه تغییرات اقلیمی در بیشتر کشورهای اروپایی نیز برگزار گردید. در آلمان بیش از 1.4 میلیون نفر در این تظاهرات حضور داشتند و صدراعظم این کشور در واکنش به این اقدام، خبر از بسته جدید 50 میلیارد یورویی برای مهار انتشار کربن و آنالیز فرایند پیشرفت ها در تحقق اهداف اقلیمی تا سال 2030 داد. او همچنین گفت:

پیشرفت خوبی داشته ایم و انتظار می رود که این بار به اهداف اقلیمی خود برسیم. اگر بفهمیم که از این راستا فاصله گرفته ایم، آن را تصحیح خواهیم کرد.

آمریکا

اعتراض جهانی در نیویورک به اوج خود رسید، به طوری که پیش بینی شده بود یکی از عظیم ترین اعتراضات اقلیمی این شهر آمریکایی باشد. مقامات آموزشی نیویورک به 1.1 میلیون دانش آموزان مدارس اجازه حضور در این اعتراض و شنیدن سخنرانی گرتا تونبرگ را دادند. گرتا در سخنرانی خود گفت:

ما هر کاری از دست مان بر بیاید، انجام می دهیم تا اوضاع از این بحرانی تر نگردد، حتی اگر مجبور شویم سر کلاس درس و محل کار حاضر نمی شویم، چراکه این موضوع بسیار مهم است. چرا باید برای آینده ای تحصیل کنیم که در حال گرفته شدن از ما است؟ ما خواهان آینده ای امن هستیم. آیا واقعاً توقع زیادی است؟

طبق برآوردها بیش از 250 هزار نفر در تظاهرات نیویورک و هزاران نفر در تظاهرات بوستون، میامی و سان فرانسیسکو شرکت کردند.

تظاهرات نمایندگان مکزیکوسیتی نیز فریاد می زدند: شما می بینید و احساس می کنید که زمین در حال گرم ترشدن است.

در برزیل، جایی که آتش سوزی های اخیر آمازون توجه جهان را به ضرورت مقابله با تغییرات اقلیمی جلب کرد، دانش آموزان در تظاهرات شهرهای ریودوژانیرو، سائو پائولو و برازیلیا شرکت کردند.