جنگ سرد دوم از آسیا آغاز می گردد؟ - سافاری رو

به گزارش خبرنگاران دوشنبه آینده آنتونی آلبانیز نخست وزیر استرالیا و ریشی سوناک نخست وزیر بریتانیا به آمریکا خواهند رفت تا در باب فروش زیردریایی هایی با سوخت هسته ای با جو بایدن مذاکره نمایند. به گفته مقامات آمریکایی، در این سفر احتمالا استرالیا سفارش پنج زیردریایی هسته ای را به بریتانیا و آمریکا خواهد داد. طبق توافق موسوم به آکوس که در سپتامبر 2021 بین استرالیا، بریتانیا و آمریکا به امضا رسید، استرالیا می تواند تا اواخر دهه 2030 پنج زیردریایی هسته ای بر مبنای طراحی بریتانیائی و قطعات آمریکایی سفارش دهد.

آماده سازی شهر پرث در غرب استرالیا برای استقرار دائمی زیردریایی های خریداری شده در سال 2027 آغاز می گردد. از آن پس استرالیا آغاز به آموزش ملوانان و توسعه دانش صنعتی برای کار و نگهداری زیردریایی ها خواهد نمود. استرالیا در حال حاضر ناوگانی متشکل از شش زیردریایی کلاس کالینز با موتور معمولی است که عمر مفید آنها تا سال 2036 خواهد بود. تا امروز تنها 6 کشور انگلیس، آمریکا، چین، هند و فرانسه در ناوگان خود، زیردریایی با سوخت هسته ای داشته اند.

بیشتر بخوانید:

اعلام پیمان دفاعی آمریکا، انگلیس و استرالیا برای مقابله با قدرت چین

بورل: آکوس زنگ بیدارباش بود

پیمان امنیتی آمریکا، بریتانیا و استرالیا چه معنایی برای اروپا دارد؟

واکنش ها به توافق آکوس

پیمان آکوس باعث نگرانی برخی از متحدان منطقه ای استرالیا از جمله اندونزی و مالزی شده است چرا که آنها معتقدند این پیمان میتواند به مسابقه تسلیحات هسته ای در اقیانوس هند و اقیانوس آرام دامن بزند. در پاسخ به این نگرانی ها ریچارد مارلز وزیر دفاع استرالیا گفت: واضح است که این زیردریایی ها توانایی عملیات در جنگ را خواهند داشت، اما هدف واقعی خرید آنها تأمین ثبات و صلح در منطقه ما است. وی اضافه کرد: همسایگان ما باید این پیغام بسیار واضح را بشنوند که این کار برای تامین صلح و ثبات برای آینده ما و آنهاست. ما ملتی تهاجمی نیستیم. ما ملتی هستیم که برای صلح کوشش می کنیم.

آکوس بعلاوه باعث خشم فرانسه شد چرا که یک روز بعد از این پیمان، استرالیا در 16 سپتامبر 2021 توافقنامه 90 میلیارد دلاری درازمدت خود با فرانسه برای خرید زیردریایی از این کشور را ملغی اظهار داشت. که البته این مساله باعث پذیرش پرداخت غرامت 555 میلیون دلاری استرالیا به فرانسوی ها شد. چین نیز که فروش زیردریایی هسته ای به استرالیا را فروش فناوری هسته ای به استرالیا می داند بعد از انعقاد این پیمان دربیانیه ای اظهار داشت: پیمان آکوس درگیر در انتقال غیرقانونی تسلیحات هسته ای شده که این اساساً یک اقدام در سطح اشاعه تسلیحات هسته ای است.

جاسیندا آردن نخست وزیر وقت نیوزیلند نیز هنگام امضای این توافق نامه در تماس شخصی با همتای استرالیایی اش، به او یاد آوری کرد که از این شناورها در آب های سرزمینی نیوزیلند استقبال نمی گردد. این مساله حتی در خود استرالیا هم واکنش هائی به همراه داشته است. بسیاری از شهروندان این کشور از ترس ورود فناوری هسته ای به استرالیا با این پیمان مخالف هستند. البته دولت استرالیا در پاسخ به این نگرانی ها بارها اعلام نموده است که نمی تواند و نمی خواهد از سوخت زیردریایی های خود برای ساخت سلاح های هسته ای استفاده کند. بنا به گفته نیروی دریایی استرالیا این زیردریایی ها مزایای زیادی برای این کشور خواهند داشت از جمله اینکه باعث ایجاد بیش از 10 هزار شغل خواهند شد.

برخی منابع اعلام نموده اند بریتانیا، آمریکا و استرالیا درصدد هستند تا علاوه بر ساخت زیردریایی در زمینه های دیگری همانند هوش مصنوعی، سیستم های اتوماتیک و موشک های مافوق صوت نیز همکاری هائی داشته باشند. جالب اینجاست که سفر نخست وزیر استرالیا و بریتانیا برای آمریکا برای مذاکره در بر سر موضوع زیردریایی های تازه در حالی انجام می گردد که مدت زیادی از اینکه چین اظهار داشت که بودجه نظامی خود را 7 درصد افزایش می دهد نمی گذرد. برخی معتقدند که این اقدام به نوعی کوشش بازدارندگی چین در اقیانوس آرام است. اگر جنگ سرد دوم واقعیت داشته باشد، بدون تردید، آسیای دریایی و اقیانوسیه نه تنها پیشتاز این عرصه بلکه میدان اصلی وقوع آن نیز هست. آمریکا در یک دهه گذشته کوشیده که علاوه بر تقویت حضور نظامی خود در این منطقه ها گسترده از دنیا، اتحاد میان خود و کشورهایی را که پیرامون هراس از خیزش چین هم نظر هستند، تحکیم کند. با این حال، هنوز کشورهای کمی هستند که آماده پیوستن به اتحادهای موازنه جویانه با آمریکا علیه پکن هستند. علت این امر، تجارت رو به توسعه چین با کشورهای شرق آسیا و حوزه آ.سه. آن از یک طرف و واهمه از خشم چین در واکنش به اقدامات موازنه طلبانه است. حداقل تا وقتی این کشورها تهدیدی فوری و بی واسطه از جانب چین احساس ننمایند، بعید است که به دعوت آمریکا برای شکل دادن به اتحادهای ضدچینی روی خوش نشان بدهند. با آگاهی از این مسئله، به نظر می رسد چین تمام کوشش خود را به کار بسته که ضمن ایستادگی در برابر آمریکا، مانع از هراس بی مورد و غیرضروری همسایگانش گردد. اصرار مداوم و پیوسته چین به چندجانبه گرایی، توسعه دسته جمعی و غیره، نشان دهنده این احتیاط پکن است اما برای برخی کشورها که سابقه منازعات سرزمینی با چین دارند و یا در رقابت برای تسلط منطقه ای هستند، چندان کارساز نبوده است. هند، ژاپن و استرالیا، به مراتب کمتر محتاط بوده اند اما با این وجود هنوز هم حاضر نیستند علیرغم لفاظی های سیاسی، از تجارت پرسود خود با چین دست بکشند. معلوم نیست که این رویکرد متناقض تا چه زمانی می تواند ادامه داشته باشد. طبیعی است که آمریکا ترجیح می دهد مماشات کشورهای شرق آسیا با چین هرچه زودتر انتها پیدا کند اما لااقل در این مورد، خواسته آمریکا معین نماینده نیست؛ نه تا وقتی که چین هوشیارانه از گریزاندن همسایگانش و انداختن ترس در دل آنها پرهیز می نماید.

311311