تاثیر روباتیک و هوش مصنوعی بر آینده مشاغل - سافاری رو

نیروی کار انسانی عمدتا توسط ماشین هایی جایگزین شده که مصرف کنندگان می توانند آن را درک کنند و این فرایند برای دهه ها ادامه داشته است. برای مثال ، بسکمک از مردم خاطره ای از مراجعه به بانک در ساعات فعالیت بانک برای برداشت وجه نقد دارند. اکنون ، مصرف کنندگان مرتباً برای برداشت وجه نقد از حساب های بانکی شان به ماشین آلات مراجعه می کنند و انجام معاملات تا حد زیادی مکانیزه شده است. در حالی که کارهای زیادی در صنعت خدمات هنوز بر اساس نیروی انسانی است ، فرآیند تولید اما بسیار اتوماتیک و ماشینی شده است. در حالی که هنوز هم ممکن است برای انجام بسکمک از عملیات تجاری به انسان احتیاج باشد، نیروی انسانی کمترین اهمیت را نسبت به هر زمانی در تاریخ بشر داشته است.

طبق اعلام مرکز ملی فضای مجازی، پیشرفت های اخیر در زمینه روباتیک ، هوش مصنوعی و اتوماسیون فناوری ها (یا به اختصار RAIA) به شرکت های بخش های مختلف اقتصاد اجازه داده اند تا RAIA را برای رسیدن به هزینه های کمتر، زمان تولید سریع تر، تأمین کیفیت ثابت محصولات ، مدیریت عملیات زنجیره تأمین و غیره به خدمت بگیرند. در حالی که در ابتدا این تولید بود که از روبات های صنعتی استفاده می کرد، در حال حاضر سایر بخش های دیگر اقتصاد و جامعه به شدت از فناوری های RAIA استفاده می کنند: از مدیریت زنجیره تامین ، کشاورزی ، وسایل نقلیه اتوماتیک، جنگ افزار، سفر و گردشگری، آموزش ، روزنامه نگاری ، ارائه خدمات حقوقی ، تجارت در بازارهای اقتصادی ، و اجرای عملیات پزشکی.

شرکت های بزرگ و کوچک از چت بات ها برای برقراری ارتباط و حفظ روابط خود با مشتریان استفاده می کنند. ربات های اجتماعی به طور فعالانه وارد زندگی ما شده اند. این مثال ها در هم آمیختن فناوری های RAIA در ساختار جامعه را نشان می دهد، که منجر به تحولات بزرگی در شیوه زندگی ، کار و تجارت انسان می شود. حتی برخی از نویسندگان اظهار می کنند که اقتصاددانان و بازاریابان باید تعریف خود را از مصرف کننده گسترش دهند تا ربات ها را نیز در دسته مصرف کنندگان بگنجانند.

انتظار می رود پیشرفت در فناوری های RAIA در آینده تسریع شود و برخی از محققان این احتمال را می دهند که هوش مصنوعی در یک برهه از هوش انسان فراتر رود -زمانی که معمولاً به عنوان تکینگی تکنولوژیک یاد می شود. پیشرفت های فناوری در RAIA ، صنعت و اینترنت اشیا نقش نیروی انسانی را به عنوان عامل تولید به چالش می کشند تا جایی که کل یا غالب سهم کارگر انسانی در بخش کالاها و خدمات توسط فناوری RAIA جایگزین می شود. به چنین سیستم اقتصادی اقتصاد روباتی (robonomics) گفته می شود.

نظرات متفاوت کارشناسی درباره اقتصاد مبتنی بر ربات های اتوماتیک

نظرات کارشناسان در مورد اقتصاد و جامعه مبتنی بر ربات های اتوماتیک متفاوت است. یک گروه از محققان به صراحت ترسشان از فناوری های هوش مصنوعی را ابراز می کنند، هوش مصنوعی خودآگاه را آخرین اختراع انسان می دانند و سناریوهایی آخرالزمانی شبیه فیلم های ترمیناتور را برای گونه های انسانی ترسیم می کنند. از سمت دیگر، گروهی از کارشناسان بیش از حد خوش بین هستند و فناوری را آخرین راهکار آرمان شهرانه برای همه مسائل بشر، از جمله از طریق ادغام بین انسان و ماشین تصور می کنند.

با این حال ، بیشتر نویسندگان رویکرد عمل گرایانه تری را در پیش می گیرند و فرصت هایی را می بینند که هوش مصنوعی و اقتصادشناسی به عنوان یک سیستم اقتصادی فراهم می کند، مانند امید به زندگی طولانی تر، بهبود سلامت و کیفیت زندگی ، داشتن زمان بیشتر برای فعالیت هایی که مردم برای آنها ارزش قائل هستند، فقط چند مورد از این فرصت هاست، اگرچه فراوانی بیش از حد کالاها و خدماتی که کارشناسان فناوری وعده می دهند، ممکن است به نفع همه سهامداران نباشد.

در این حوزه ، آینده کار بشر و تأثیرات دیجیتال سازی و اتوماسیون در بازار کار مورد توجه بسکمک از محققان قرار گرفته است. درحقیقت ، در یک تحقیق که اخیراً مورد استناد قرار گرفته ، ارزیابی کردند که 47 درصد از مشاغل ایالات متحده در حال حاضر مستعد جایگزین شدن با رایانه هستند. برخی مشاغل به وضوح در آستانه انقراض قرار دارند. برای مثال ، بر اساس داده های سال 2014 شایع ترین شغل در 29 ایالت از 50 ایالت ایالات متحده راننده کامیون است ، و ماشین،کامیون های خودران (فناوری ای که در آستانه ورود به جاده هاست) تقریباً بلافاصله منجر به بیکاری این کارگران خواهد شد.

این موضوع، نگرانی های موجهی برای محققان ، سیاستمداران و کنندگان صنعت پدید می آورد که مردم ، شرکت ها، اقتصاد، دولت ها و به طور کلی جوامع با واقعیت های جدیدی که در حوزه فناوری ، اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی ایجاد می شود، چگونه انطباق می یابند. برای مثال ، در سال 2016 ، دفتر اجرایی رئیس جمهوری ایالات متحده ، شورای ملی علم و فناوری و کمیته فناوری، سه سند را برای آماده سازی اقتصاد ایالات متحده برای عصر ماشین ها و هوش مصنوعی منتشر کردند.

این مطالعه با توضیح تأثیرات فناوری های RAIA بر بازار کار و ماهیت کار می پردازد و مواردی مانند معضل اشتغال، احتیاج انسان به داشتن کار مولد و قابلیت صنعت مدرن برای بهره وری را مورد بررسی قرار می دهد. همچنین به موضوع احتمالات نابودی صنایع توسط انسان می پردازد، چرا که بخش بزرگی از انسان ها از جایگزینی با روبات می ترسند. علاوه بر این ، این مطالعه به اخلاقی بودن استفاده از ربات ها می پردازد، زیرا ربات ها صرفاً جایگزین نیروی انسانی نیستند بلکه تأثیر واقعی بر جمعیت انسانی نیز دارند.

اقتصاد روباتیک و هوش مصنوعی

اولین عنصری که باید بررسی شود این مسئله است که چرا ما از فناوری های RAIA استفاده می کنیم. دلیل واضح این امرهمپوشانی بین توانایی های تکنولوژیکی موجود و احتیاج به کارایی بالاتر و تولید مقرون به صرفه است. در حالی که مفهوم ربات در سال 1920 ابداع شد، ربات (و مهمتر از همه ربات هوشمند) چیزی مختص به آینده بود و کاملاً عملی نبود. تا دهه 1980، ربات ها به طور گسترده ای در تولید مورد استفاده قرار می دریافتد، اگرچه صنایع خدماتی عموماً در استفاده از ربات عقب مانده اند.

با پیشرفت سریع در زمینه رباتیک و هوش مصنوعی ، تاکید بر نیروی انسانی به عنوان یک عامل ضروری کمتر شد، و هنگامی که از ربات ها برای تولید ربات ها استفاده شود، این فرایند شدت نیز خواهد گرفت. به کارگیری گسترده از اقتصاد رباتیک به یک فضای اقتصادی و اجتماعی جدید منجر می شود که در آن برندگان و بازندگانی وجود خواهند داشت. با توجه به توانایی فناوری برای جایگزینی نیروی انسانی با فناوری هایی که مرتب پیشرفته تر خواهند شد، آن دسته از انسان ها که نیروی کار بازویشان را به فروش می گذارند به راحتی و بسیار ارزان با فناوری های جدید جایگزین می شوند.

این جهانی جدیدی خواهد بود که در آن بیشتر نیروی کار برای تولید کالاها و خدمات توسط ماشین آلات ایجاد می شود، به این معنی که انسان از فرایند تولید به طور فزاینده ای به حاشیه رانده می شود، اگرچه این سوال ماندگار وجود دارد که آیا روبات ها به صورت مکملی برای نیروی انسانی استفاده می شوند- یا به طور کامل جایگزین نیروی انسانی خواهند شد. از سوی دیگر، دستگاه ها، برخلاف انسان ، آنچنان به کالاها و خدمات احتیاج ندارند. این بدان معناست که اقتصاد ممکن است در آینده متضرر شود، زیرا ماشین آلات آنگونه که انسان مصرف کننده است، مصرف نمی کنند.

تأثیرات RAIA بر بازار کار

ما انسان ها باید با تغییرات بزرگی که رباتیک و هوش مصنوعی در 10، 20 یا بیش از 20 سال آینده در بازار کار پدید می آورند، مقابله کنیم. در آینده نزدیک می توان تأثیرات عمده ای را که تقریباً قابل پیش بینی است مشاهده کرد، مثلاً اتوماسیون حمل ونقل با کامیون ها و اتومبیل های خودران. به هر حال ، هر کشور بر اساس سطح فعلی توسعه و عوامل اجتماعی،تکنولوژیکی اش ، به طرق مختلف از این فرآیند تأثیر خواهد گرفت. همچنین تأثیراتی بر ساختارهای اجتماعی و تحرک جمعیت و تولید خواهد داشت. به هر حال ، قانون باید تغییر عمده ای داشته باشد و عناصر قانونی یا سیاسی نیز با این تغییر همراه شوند.

اولین و تأثیر عمده فناوری حذف مشاغل از طریق اتوماسیون خواهد بود، اگرچه مشاغل زیادی از دست خواهند رفت، مشاغل جدیدی نیز ایجاد شده و همچنین چهره سایر مشاغل نیز ممکن است تغییر کند. برخی از مطالعات در مورد راهکار های مختلف برای چگونگی مقابله با بیکاری ناشی از فناوری بحث کرده اند. بسکمک از مشاغلی که اکنون در بازار وجود دارد تغییر فراوانی خواهند کرد و بسکمک از مشاغل از نظر وظایف، در آینده احتیاج به مهارت کمتری خواهند داشت، برخی احتیاج به مهارت های جدیدی خواهند داشت و برخی دیگر احتیاج به مهارت بیشتری خواهند داشت.

تأثیر عمده دیگری که رخ خواهد داد، کیفیت مشاغل باقی مانده است. انسان ها احتمالاً برخی از کارهایی را که ربات ها و کامپیوترها هنوز قادر به انجام آنها نیستند ادامه خواهند داد، به نظر می رسد که انسان برای انجام بسکمک از وظایف فیزیکی که ماشین ها قادر به انجام آنها نیستند یا حداقل آنها را به خوبی انجام نمی دهند، احتیاج خواهد بود، هرچند ممکن است صنایع و شرکت ها از طریق ایجاد تغییرات اجتماعی به طریقی برای دور زدن این مسئله کار کنند. برای مثال ، در حال حاضر هیچ روباتی نمی تواند ملحفه روی تخت هتل را به خوبی مرتب کند.

به دلیل مداخله رباتیک پیشرفته و هوش مصنوعی در تولید کالاها و خدمات ، انسانها احتمالاً مجبور به یافتن جایگاهی در اقتصاد گیگ محور جهان باشند. از آنجا که کار انسان به طور فزاینده ای به سمت کارهای فیزیکی خاص یا کارهای ذهنی کشیده می شود که در آن هنوز هم می تواند عملکرد بهتری نسبت به ماشین آلات داشته باشد.

یکی از مسائلی که نتیجه سیاسی این اتفاق خواهد بود این است که بسکمک از افراد به سمت کارهای کوتاه مدت و مشاغلی کشیده می شوند که ممکن است در زیر رادار مقامات اقتصادیاتی نباشند و همچنین از نظر قانونی و اجتماعی نمی تواند به میزان کارهای تمام وقت متداول انسان را تأمین کند. اینکه مردان و زنان در این شرایط چگونه کار خواهند کرد و دوام می آورند جالب خواهد بود. همچنین واکنش و یا شکوفایی نقش جنسیت در چنین محیط های کاری بی ثبات و متغیری مورد سوال خواهد بود.

اختلاف طبقاتی افزایش خواهد یافت ، همان طور که تقریباً در همه کشورهای توسعه یافته در دهه های اخیر مشاهده شده است، از آنجا که نیروی کار بیشتر متشکل از کارگران ماهر دانش بنیان خواهد بود و کارگران کم مهارت شغلشان را از دست خواهند داد. کسانی که مهارت کمتری دارند، دائماً با ربات ها و هوش مصنوعی که ارزش کار را تضعیف می کند، به رقابت می پردازند و درآمدها کاهش خواهد یافت.

شرایط تخصص هایی که جایگزینی آنها با ربات سخت است

برخی از تخصص ها که جایگزینی آنها با ربات ها یا هوش مصنوعی سخت است همچنان به کار خود ادامه می دهند، اما همچنان فشار روی چنین مشاغلی نیز وجود خواهد داشت ، زیرا تقاضای کاریشان ثابت باقی می ماند، عرضه برای چنین مشاغلی کاهش می یابد. با این حال ، کسانی که مهارت بالایی دارند و یا با دانششان کار می کنند، نیز نباید احساس امنیت زیادی کنند، زیرا تغییرات رادیکال همیشه در فناوری وجود دارد که می تواند کار آنها را تهدید کند.

برای مثال ، اساتید دانشگاه اکنون بسکمک از دوره های درسی را آنلاین تدریس می کنند. چنین دوره هایی عموماً برای دانش آموزان راحتی به همراه دارد، اما برای معلمان خطرات زیادی دارد، زیرا هم اکنون نیز بسکمک از دروس ممکن است به امتحاناتی متکی باشند که چندگزینه ای هستند و با فناوری رایانه ای ساده درجه بندی می شوند ولی ممکن است زمان زیادی احتیاج نباشد که رایانه ها بتوانند مقاله های دانش آموزان و دانشجویان را نیز نمره دهی کرده و به صورت هوشمند به آنها بازخورد نشان دهند.

همچنین می توانیم انتظار داشته باشیم این مداخلاتی که در شغل ها رخ خواهد داد واکنش گسترده ای در بین مردم داشته باشد و تاثیرات سیاسی نیز با آن همراه شود. از آنجا که ممکن است انسان در تولید کالاها و خدمات از اهمیت کمتری برخوردار باشد و بسکمک از انسان ها با نیروی کار رباتیک یا هوش مصنوعی جایگزین شوند، برای پایداری اقتصاد و پایداری اقتصاد سیاسی چه باید کرد؟

پاسخی که بسیار در مورد آن صحبت شده تضمین درآمد پایه جهانی برای انسان است. این درآمد با اطمینان از اینکه مصرف کنندگان انسانی می توانند کالاها و خدماتی را که یک اقتصاد کاملاً اتوماتیک تولید می کند، مصرف کنند، تأثیری تثبیت کننده خواهد داشت. پرداخت درآمد در چنین طرحی مستلزم شکل متفاوت اقتصادیاتی نسبت به نظام اقتصادیاتی فعلی است ، زیرا بخش زیادی از اقتصادیات اقتصادهای امروزی از اقتصادیات دستمزد کارگران جمع می شود.

بنابراین با کاهش تعداد انسان های شاغل و پرداخت اقتصادیات بر درآمد و کاهش مشاغل ، باید سیستم های جدید اقتصادیاتی ایجاد شود. اقتصاد کنونی و قوانین آن فرض می کند که کارگران انسانی اقتصادیات خود را از حقوق خود پرداخت می کنند و فرض می کنند که چنین کار انسانی برای حفظ اقتصاد لازم است. این قوانین همچنین فرض می کند که افراد مشغول کار تمام وقت هستند و از درآمد و مزایای پایداری برخوردار هستند، به این معنی که بسکمک از قوانینی که اکنون برای تنظیم نیروی کار وجود دارد، یک مدل صنعتی قدیمی از کار را در نظر می گیرند. اما اقتصاد جدید، تا حدود زیادی ، به مناقصه و قراردادهای کوتاه مدت بستگی دارد و قوانین با این تغییرات مطابقت ندارند.

ماندن در بازار کار رقابتی آینده

آینده، حداقل آینده نزدیک ، به نیروی کار ماهر احتیاج دارد. در جدول زیر، 10 مهارت شغلی برتر مجمع جهانی اقتصاد که نیروی کار باید در سال 2020 داشته باشد، ذکر شده است. به نظر می رسد که این لیست دارای ماهیت منحصر به فرد فکری و احساسی است و از قدرت بدنی و چابکی جسمی خبری نیست. طبق مجمع جهانی اقتصاد (2018) ، مهارت های مورد احتیاج ذاتاً فکری و احساسی هستند، از جمله حل مسائل پیچیده ، تفکر انتقادی و هماهنگی با دیگران.

این مهارت های کلیدی تعیین شده توسط مجمع جهانی اقتصاد فرض می کند که مزیت رقابتی انسان نسبت به ربات ها و هوش مصنوعی نه بر اساس توانایی فیزیکی بلکه بر اساس توانایی های فکری و توانایی تفسیر مسائل کاری از منظر احساسی است. توسعه چنین مهارت هایی از طریق آموزش یا تجربه و توانایی ذهنی طبیعی آموخته می شود. از این موضوع می توان استنباط کرد که آموزش باید به روش هایی برای پرورش استعدادهایی تبدیل شود که فقط انسان ها در این برهه از زمان می توانند انجام داده و برای اقتصاد سودآوری داشته باشند (خلاقیت ، مهارتهای ارتباطی پیچیده ، هوش هیجانی و غیره).

جدا از اینکه افراد و سیستم های آموزشی چگونه باید تغییر کنند، صنعت نیز باید تغییر کند. در کوتاه مدت ، برای ارتباط و رقابت میان شرکت ها، شرکت ها باید روی ربات ها و هوش مصنوعی سرمایه گذاری کنند. اگرچه چنین سرمایه گذاری هایی ممکن است احتیاج به سرمایه گذاری های قبلی نیز داشته باشد، اما با وجود خطرات و موانع موجود در سیستم کنونی، به انتقال و گذار به سمت اقتصاد جدید کمک می کنند. تغییر در بیشتر صنایع امری قطعی است. اگرچه استفاده از برخی از فناوری ها ممکن است مزایایی را به همراه داشته باشد، اما پذیرش زود هنگام آن ممکن است مشتریان و نیروی کار را قادر سازد تا با واقعیت های جدید سازگار شوند و از راه های موثرتر و کارآمدتری کار کنند.

تغییرات بزرگی ناشی از پیشرفت های تکنولوژیکی ایجاد شده است که انسان ها باید از آنها آگاه باشند و باید خود را با آن سازگار کنند. اول از همه، ما انتظار داریم که انسان ها به طور فزاینده ای از تولید کالا و خدمات حذف شوند. نیروی انسانی یکی از عوامل تولید باقی خواهد ماند اما به تدریج اهمیت کلیدی خود را به عنوان جز اصلی فرآیند تولید از دست می دهد. خصوصیاتی که کارگر انسانی دارد و همچنان به عنوان یکی از عوامل تولید می تواند ارائه دهد، توانایی ایجاد، تفسیر و همکاری با دیگران خواهد بود.

همچنین انسان در آینده نزدیک به دلیل توانایی جسمی در انجام کارهایی که بسکمک از روبات ها به سختی می توانند آن را انجام دهند (مانند باز کردن درها، راه رفتن و سایر کارهای فیزیکی) ارزشمند خواهد بود، انسان همچنان یک ابزار عالی چندمنظوره خواهد بود که می تواند در فضای کاری یا اداری مذاکره کند. اما سیلی از نیروی کار آواره ای که توسط روبات ها و هوش مصنوعی مشاغلشان را از دست خواهند داد نیز به وجود خواهد آمد.

آموزش مهارت هایی که مختص انسان هاست

کسانی که مهارت لازم برای رقابت در اقتصاد جدید را ندارند، با دیگر انسان ها رقابت می کنند. مهارت هایی که مختص انسان هاست ، باید به بسکمک از کارگران تعلیم داده شود تا همچنان بتوانند فعالیت کنند. حل مسئله ، هوش هیجانی ، ارتباطات بین فردی و سایر مهارت هایی که بشر می تواند به خوبی از عهده آنها برآید در صورتی که مهارت کافی در انجام این کار را داشته باشد، بشر را قادر می سازد تا در اقتصاد جدید فعال باقی بماند. موسسات سنتی که انسان ها را آموزش می دهند باید با احتیاجهای اقتصاد جدید و خواسته های کارگران سازگار شوند.

سیستم سیاسی و حقوقی نیز باید اقتصاد جدید را در نظر بگیرد. با انعطاف پذیری و تمرکز نیروی کار روی کارهای پاره وقت و قراردادی، دولت ها و سیستم های اقتصادیاتی باید با واقعیت جدید اقتصادی همراه شوند. از دیدگاه دولت ، روش سنتی اقتصادیات دریافت از افراد شاغل تمام وقت پایداری کمتری خواهد داشت و دوام اقتصاد به این معنی است که سیستم های اقتصادیات باید اصلاح شوند تا در اقتصادی که تغییر کرده است ، پایدار بمانند. با افزایش تعداد کارگرانی که دیگر به آنها احتیاجی نیست ، تضمین اینکه مردم - به ویژه کسانی که دیگر نیروی کار به حساب نمی آیند- روشی قابل اعتماد برای گذران زندگی داشته باشند یک ضرورت است.

سرانجام ، نگرانی عمده در مورد فرضیات مرتبط با توانایی های انسان برای ماندن در اقتصاد جدید وجود دارد. در حالی که مجمع جهانی اقتصاد می تواند مهارت های مورد احتیاج در محل کار را شناسایی کند، این سوال وجود دارد که آیا همه انسان ها توانایی توسعه مهارت های مورد احتیاج در صنعت را دارند؟ در حالی که برخی از افراد می توانند ادعا کنند که ضریب هوشی یک مفهوم ذهنی است، بیشتر آنها موافقند که در توانایی هر انسانی در جذب ، نگهداری و پردازش اطلاعات تنوع وجود دارد. از آنجا که تعیین است همه انسان ها تقریباً توانایی فکری یکسانی برای توسعه مهارت های مورد احتیاج برای اقتصاد جدید ندارند، به نظر می رسد که بسکمک از آنها صرفاً به دلیل عدم توانایی در توسعه مهارت های مورد احتیاج، از اقتصاد جدید کنار گذاشته می شوند.

در نتیجه ، انسانها وارد عصر جدیدی می شوند، عصر بازتولید مکانیکی که شبیه به چیزی که پیش از این تصور می شد نخواهد بود. اگرچه انسان ممکن است به عنوان یک عامل تولید باقی بماند، اما ممکن است از نظر فیزیکی بسیار کم اهمیت و از نظر احتیاجهای فکری از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. به هر حال ، نقش انسان متفاوت خواهد بود. در نتیجه ، بسکمک از نهادهایی که بخشی از اقتصاد هستند، مانند دولت و آموزش و پرورش ، باید تغییر کنند تا با احتیاجهای جامعه ای که دارای پایگاه تولیدی هستند که به طور فزاینده ای اتوماتیک خواهد بود، مرتبط و سازگار باشند.،hdskh