کسب و کارهای پنهان و زیرزمینی در روزهای کرونایی
به گزارش سافاری رو، روی میزی نزدیک دستشویی، درست روبه روی درِ ورودی، مواد ضدعفونی کننده دست، ماسک، دستکش و دستمال کاغذی گذاشته و به محض ورود به داخل سالن می خواهد که اول از همه دست هایمان را بشوییم و از دستکش و ماسک استفاده کنیم. به جز من و همراهم، مشتری دیگری ندارد و همراه شاگردش در حال ضدعفونی کردن ابزار کارش است. روی چند کاغذی که به دیوار چسبانده، نوشته است برای ضدعفونی 10000 تومان اضافه بر دستمزد دریافت می شود. دیپلم های آرایشگری که از ترکیه و روسیه گرفته را هم قاب کرده و در جایی از سالن گذاشته که جلوی چشم باشد. در کنارشان کاغذ دیگری چسبانده که رویش به زبان انگلیسی نوشته: هزینه کوتاهی مو 100000 تومان.
به گزارش خبرنگاران، سالنش ساده تر از آرایشگاه های زنانه است و فقط دو میز کار دارد. روزهای زوج شریکش می آید و خودش هم روزهای فرد به مشتری هایش وقت می دهد. ساعت هر مشتری را طوری تنظیم می کند که سالن شلوغ نشود و به محض خروج یکی، مشتری دیگر زنگ سالن را بزند.
آرایشگر، یک مرد جوان 31 ساله است. موهایش را رنگ روشن فانتزی کرده و گاهی که آستین لباسش حین کار بالا می رود، گوشه ای از تتوهایش بیرون می زند. همراهم را با ماسک و دستکش زیر دستش می نشاند. با چرخاندن قیچی طلایی در دستش مهارتش را به رخ می کشد و تارهای مویی که تا بالا شانه کرده را می چیند و می گوید: معمولا کوتاهی موی خانما وقت و انرژی بیشتری می بره.
ویروس کرونا شرایط را برای او هم سخت کرده است و امسال نتوانسته مثل سال های قبل کار کند. اسفندماه را کم و بیش از دست داده و مجبور شده بعد از چند روز تعطیلی عید، مشتری هایش را به صورت موردی بپذیرد. بیشتر آنان خانوادگی مراجعه می کنند و حالا مجبور است تعداد محدودی را بپذیرد چون در درجه اول سلامتی خودش هم مهم است و اگر به کرونا مبتلا شود کلاً از نان خوردن می افتم. در طول کار، تلفنش بارها زنگ می خورد و از شاگردش می خواهد که جوابگوی مشتریان باشد. وقتش تا ساعت 10 شب پُر است چون باید سر ماه اجاره سالن را بپردازد. همه کارهایش را برای مهاجرت انجام داده است و به محض آنکه همه چیز به روال عادی اش برشود او هم به امید زندگی و کسب و کار بهتر می رود. معتقد است به اندازه ای که تلاش کرده، پیشرفت نکرده اما شاید با مهاجرت به جایی دیگر بتواند آینده بهتری داشته باشد.
کوتاهی موی مشتری که زیر دستش نشسته بیشتر از یک ساعت طول می کشد و برای آنکه او را راضی روانه خانه کند، انرژی زیادی خرجش می کند و با ابزارهای متفاوت بارها دو طرف مو را میزان می کند و چندین بار سشوار می کشد. بعد از خروج از سالن، مشتری های بعدی که یک زوج جوان هستند زنگ می زنند و وارد آپارتمان می شوند.
آرایشگاه ها و سالن های زیبایی تنها مشاغل پرخطری محسوب نمی شوند که این روزها تعطیلند بلکه طبق اعلام اتاق اصناف، پاساژها، مجتمع های تجاری و بازارهای مرکزی مسقف، آموزشگاه های رانندگی، رستوران، اغذیه فروشی، طباخی و فست فود، گرمابه، سونا و ماساژ، بازارروزها و نمایشگاه ها، مراکز بازی و تفریحی و گیم نت، باشگاه های ورزشی و بدنسازی، تالار پذیرایی و سالن مراسم، قهوه خانه، چایخانه و تریا هم مشاغل پر خطر هستند و تا اطلاع ثانوی امکان بازگشایی واحدهای خود را ندارند. با این حال برخی از مشاغل با این توجیه که چک دارند، باید اجاره بها و مالیات بپردازند و از طرف هیچ نهاد یا ارگانی حمایت نمی شوند، به کار خود به صورت پنهان ادامه می دهند.
برخی قهوه خانه ها و چایخانه ها نیز به صورت پنهان فعالند. یکی از این قهوه خانه ها در تهران که به دوربین مداربسته مجهز است در تمام روزهای قرنطینه فعال بوده اما شیوه متفاوتی برای پذیرش داشته است. کرکره این قهوه خانه تمام روز پایین است و صاحب آن ماشینش را جلوی مغازه پارک می کند. مشتری های پای ثابت برای مراجعه چندباری به کرکره آن می زنند، صاحب قهوه خانه از طریق دوربین مداربسته چک می کند تا مشتری آشنا باشد، سپس کرکره را تا نصفه بالا می دهد و مشتری می تواند وارد شود.
یکی از همسایه ها متوجه این موضوع شده است و یک بار هم با پلیس تماس گرفته است. به محض اینکه صاحب قهوه خانه متوجه حضور پلیس شده، مشتریانش را از طریق پشت بام به خانه کنار مغازه اش که مال یکی از آشنایان اوست، فراری داده است.
یکی از مشتری های ثابت قهوه خانه به خبرنگاران می گوید: مگه چند روز میشه تو خونه نشست؟ بابا، آدم خسته میشه. خودِ من به کرونا اعتقادی ندارم. حتی اگه کرونا هم بگیرم برام مهم نیس. یعنی همه آدمایی که این روزا میان قهوه خونه مث منن و اونا هم کرونا رو مسخره بازی می دونن. حالا که همه جا تعطیله کجا رو داریم بریم؟ همین یه قهوه خونه می مونه که از ساعت 9 صبح تا دو شب بازه. ما هم که خلاف نمی کنیم. یه قلیون می کشیم و چند تا استکان چایی می خوریم که خرج زیادی هم نداره و 15 هزار تومن آب می خوره.
صنف طلا و جواهر هم این روزها از جمله مشاغل پرخطر محسوب می شوند. برخی از صاحبان این صنف معتقدند مبلغی که به عنوان مالیات می پردازند بیشتر از آن چیزی است که از این راه درآمد دارند، به همین دلیل کسب و کارشان را در روزهای کرونایی کاملا تعطیل نکرده اند و هم فروش آنلاین دارند و هم به صورت محدود مشتری هایشان را می پذیرند.
یکی از گالری های طلافروشی، مشتری را همچنان با وقت قبلی می پذیرد. بعد از آنکه می گویم برای خرید چه زیورآلاتی قصد مراجعه دارم، کارمند گالری ویترین زیورآلات مربوطه را می چیند و به محض اعلام حضورم جلوی در، کرکره را بالا می دهد تا وارد شوم. صاحب گالری معتقد است باید حقوق کارمندان، اجاره مغازه و مالیات را بپردازد و از همه مهم تر چک دارد و به همین دلیل مجبور است همچنان با در نظر دریافت جوانب ایمنی و بهداشتی، کارش را ادامه دهد، در غیر این صورت باید اعلام ورشکستگی کند و اگر جواب مشتری ها را بی پاسخ بگذارد، آنها را از دست می دهد: خودمان سر کار حاضر می شویم و سعی می کنیم مشتری کمتری به صورت حضوری بپذیریم. معمولا آنهایی که از قبل سفارش داشته اند مراجعه می کنند.
پشت درِ گالری طلافروشی وقتی کرکره تا نصفه بالا می رود، زوج جوانی بعد از خروج من وارد می شوند و دوباره کرکره پایین می آید و خیابان پُر است از مغازه هایی که کرکره شان پایین است.
منبع: خبرگزاری ایسنا