آنچه باید از تاریخ کشور آلبانی بدانید - سافاری رو

تاریخ آلبانی از گذشته تا امروز

سرزمینی که از دوران نوسنگی در آن شواهد گوناگونی کشف شده و رشد تمدن و فرهنگ در این نقطه در هزاره های دور از ویژگی های تاریخی آن محسوب می گردد، جای تردیدی در قدمت و دیرینگی آن وجود ندارد، اما در دوران بعد تر باید دید چه اقوامی در این سرزمین ساکن بودند و این سرزمین چه ها از سر گذرانده تا به امروز رسیده است.

نظر تاریخدانان درباره نیاکان و اجداد آلبانیایی ها این است که نیای مردم این سرزمین، قوم هندواروپایی ایلیری بوده و برخی از مورخان تاریخ آلبانی بر این نظرند که حدود 2500 سال پیش اقوام ایلیری از اروپای مرکزی و بویژه سرزمینی که امروزه به نام کشور آلمان شناخته می گردد به این سرزمین مهاجرت کردند که این منطقه در گذشته خیلی گسترده تر و بزرگتر از آلبانی امروزی بوده است.

ایلیری ها در آلبانی

تاریخ آلبانی گویای آن است که در شروع هزاره دوم پیش از میلاد قوم ایلیری در این سرزمین ساکن بوده و در محدوه جغرافیایی ایلیریا سرزمین هایی قرار می گرفت که شامل یونان شمالی، کرواسی، اسلوونی، مونته نگرو و مقدونیه بوده است که وسعت و گستردگی سرزمین آلبانی در گذشته را می رساند.

بعلاوه بدلیل اینکه در سایر نقاط بالکان مثل هرزگوین و مونته نگرو اقوام ایلیری با تهاجمات رومیان و اسلاوها روبرو شدند مجبور به عقب نشینی شده و سکونت در منطقه مورد بحث را بر دیگر نقاط ترجیح دادند و در همین آلبانی امروزی ساکن و ماندگار شدند. در دیرینگی فرهنگ ایلیریایی ها جای بحث نیست و این فرهنگ از دوره سنگی تکامل یافته و در سرزمین آلبانی تا دوره برنز و حدود سال 2000 قبل از میلاد تداوم داشته است، این فرهنگ در طی زمان با مسیحیت و اسلام پیوندهای عمیقی ایجاد نموده است.

بنابراین از آنجا که سرزمین آلبانی امروزی، قبل از میلاد قسمتی از سرزمینی بزرگ به نام ایلیریا بوده نام آن از نام تیره ایلیری که یکی از تیره های هندواروپایی بودند گرفته شده است. محققان احتمال می دهند که واژه آلبانی از دوره کلت ها و پیش از آن بوده که معنی آن سرزمین تپه ها است. ریشه واژه آلب با نام کوهستان آلپ هم ریشه است. عده ای دیگر از محققان معتقدند که این نام با واژه هندواروپایی آلب به معنای سپید از نظر ریشه ای یکسان هستند، اما در زبان عربی آلبانی بصورت ارناووط درآمده و در زبان ترکی این کلمه عربی شده شکل آرناؤود است و مردم ترکیه آلبانی را به همین نام می شناسند.

آلبانی از گذشته های دور مورد توجه ابر قدرت ها بوده و اولین بار یونانی ها بودند که این منطقه را مورد تهاجم قرار دادند و تحت تسلط خود در آوردند. ایلیری های ساکن در نقاط جنوبی و کرانه های دریای آدریاتیک که قصد مقاومت در برابر مهاجمان را داشتند مغلوب یونانی های استعمارگر و زیاده خواه شدند در نتیجه یونانی سرزمین های مستعمره ای خود را در این منطقه ها بنا کردند که از آن جمله شهرهای آپولونیا در جنوب آلبانی و اپیدامنوس بود.

ایلیری ها و امپراتوری روم

اما ایلیری ها مردمی نبودند که تحمل مهاجمان را داشته باشند به همین دلیل با یونانی ها در آب های دریای آدریاتیک برای یک دوره طولانی چند صد ساله به مبارزه ادامه دادند. در این میان دزدان دریایی ایلیری امنیت و نظم مورد نظر یونانی ها را بر هم می زدند و اجازه نمی دادند که در این منطقه ها آرامش برقرار گردد.

تاریخ کشور آلبانی در دوره های بعد با شرایط تازه ای روبرو شد و این سرزمین قلمرو نفوذ قدرت های دیگری شد. در یک دوره مستعمره امپراتوری روم غربی شد و منطقه ای بود که جنگ بر سر تصاحب آن بین دو امپراتوری روم غربی و شرقی بود که این مساله باعث شد سرنوشت این سرزمین بارها و بارها دگرگونی را تجربه کند با این همه ایلیری ها در مقابل تجاوزات امپراتوری های غربی و شرقی مقاومت نموده و حملات اسلاوها و ترکان عثمانی به این سرزمین نتوانست هویت تاریخی ایلیری های ساکن سرزمین آلبانی را به نابودی بکشاند. اما اصلی ترین خطری که آلبانی را تهدید می کرد خطر حملات اسلاوها به این سرزمین بود که با حمایت امپراتوری روم شرقی این حملات صورت می گرفت.

ترکان عثمانی در آلبانی

اسلاوها با حمایت کنستانتینوپول در طی قرن های 7 تا 9 میلادی حملات پی در پی داشتند و این حملات خرابی و نابودی فرهنگ و تمدن روم کاتولیک را در پی داشت و در پی آن، اسلاوها علاوه بر تخریب فرهنگ و تمدن به بی رحمانه ترین شکل ممکن کشتار ایلیری ها را در برنامه های تجاوزات خود قرار دادند و در نتیجه خیلی از آلبانیایی ها به نقاط کوهستانی این منطقه پناه بردند.

طولانی ترین دوره تاریخی سلطه حکومت های خارجی بر سرزمین آلبانی به تهاجمات و حضور عثمانی ها در این سرزمین نسبت داده شده است. بعد از رومی ها این عثمانی ها بودند که یکی از موثرترین قدرت های مهاجم تاریخ آلبانی محسوب می شوند. عثمانی ها در قرن چهاردهم میلادی با تسلط بر برخی نواحی مسکونی آلبانیایی ها، بر این منطقه ها تسلط یافته و توانستند یک حکومت مرکزی بنا بر آنچه که مورد علاقه و نظرشان بود را در این منطقه ایجاد نموده و فرهنگی را توسعه دهند که با آداب و سنن قبیله ای مردم ساکن در این منطقه کاملا متفاوت بود.

تهاجمات و درگیری ها در این نقطه بحران خیز و این منطقه حساس که طمع خام سلطه جویان و قدرت طلبان بود ادامه داشت تا اینکه در دوران معاصر، تاریخ آلبانی رنگ و بوی دیگری گرفت. درسال 1913 میلادی برای حل بحران های منطقه کنفرانس لندن برگزار گشت و طی آن با توافق قدرت های بزرگ اروپا در آن دوره یعنی آلمان و انگلستان تصمیم بر آن شد کشور تازه آلبانی بوجود بیاید با این تصمیم قدرت صربستان در دریا محدود می شد و در عوض برخی سرزمین ها به صرب ها واگذار شد، به این ترتیب کشور کوچک آلبانی در قسمت غرب بالکان و ساحل شرق دریای آدریاتیک بر روی نقشه دنیا پدیدار شد.