روزنامه جمهوری اسلامی: نفوذی ها دنبال کرسی ریاست جمهوری 1400 - سافاری رو

البته آنان شاید حق داشته باشند، چون شتابان به سوی پاستور و تکیه زدن بر کرسی ریاست قوه مجریه حرکت می کردند، اما ناگهان راه آسفالته شان پر از سنگلاخ شد و البته این از عوارض بیماری شیرینی قدرت است که آرام آرام به فرهنگ حکمرانی نفوذ نموده است؛ و درمان آن همتی بلند و اصلاحاتی فراگیر طلب می نماید که جای بحثی دیگر دارد.

حالا ترامپ و متحدانش به ایران سیگنال می فرستند که همکاری با جو بایدن می تواند چه عواقبی داشته باشد و افراطیون داخلی هم همان سیگنال ها را به دستگاه دیپلماسی کشور ارسال می کنند. ظاهرا برای هر دو جریان نه تنها ترور بلکه برخورد نظامی هم مطلوب است. واقعه ای که تحلیلگران سیاسی این روز ها با شواهد و مدارک از آن سخن می گویند.

در این نوشتار ما را با آن طرف نه کاری هست و نه امکان تغییری را داریم. آن ها مصمم هستند رئیس جمهور بعدی آمریکا در باتلاق گام بردارد و در راستا حرکت او تا می توانند مین کار بگذارند تا به نوبت منفجر شوند (چقدر این سیاست آشنا به نظر می آید!)، اما در این سمت می توان عمل کرد و راهی برای اصلاح داشت و از آتش افروزی قبیله انحراف و گره زدن سیاست داخلی کشور به گرا دادن دشمن جلوگیری کرد.

شرط اول این است که انقلابیون واقعی پیرامون خود، جریان نفوذ را شناسایی کنند و اجازه ندهند با شعار های فریبنده و انقلابی نمایی نظام را به سمت و سوی یک بحران سوق دهند. نهاد ها و رسانه ها و افراد تأثیرگذار بازیچه و بلندگوی این جریان و هموارکننده راهشان نشوند.

باید این نفوذی ها را در هر صحنه و میدانی که هستند شناسایی کرد و دست رد به سینه نااهلان و نامحرمان کوبید، چون آنان از شروع کمر به نابودی انقلاب بسته بودند و امروز با سوءاستفاده از درگیری جناح های داخل نظام، خود را در آستانه دستیابی به هدف پلید خویش می بینند. همین که توانستند قبح و زیان ویرانگر مشارکت حداقلی مردم را عادی جلوه دهند خیانتی عظیم بود و اینک درصدد عادی ساختن فتح ارکان قدرت به هر قیمتی هستند. دین فقط وسیله ای برای مشروعیت این کج روی است و دین گریزی مردم اصلاً برایشان اهمیتی ندارد، همانگونه که فقر و رنج آن ها را می بینند و عمداً برآن می افزایند.

نهایت کلام، وحدت و هم دلی جبهه انقلابیون و ایثارگران سال های دور راه نجات است که از خواب غفلت بیدار شوند و این پیمان نانوشته ترامپیسم را در ایجاد شکاف و تقابل کینه توزانه میان مسئولین تا حد رویارویی علنی قوای مملکت و بی اعتمادی بیشتر مردم را باور کنند شاید تا دیر نشده با تکیه به همان ملتی که همیشه محور امنیت و ثبات و دوام نظام بوده اند و بازگرداندن اعتماد از دست رفته آنها، این توطئه هولناک را بی اثر کنند تا حرکتی مقتدرانه و با عزت که هدف اصلی آن رضایت مردم و آسایش و رفاه آنان باشد، ادامه یابد.